Հայերը հավատում են, որ Բաբելոնի դեմ ապստամբած և աշտարակը դեռ մինչև լեզուների խառնությունը լքած շինարարների ժառանգներն են։ Այդ պատումը՝ իրական, թե առասպելական, հստակորեն ընգծում է ազգային մեր ինքնագիտակցության առանցքը։ Մենք տեսնում ենք մեզ իբրև արհեստավարժ տոհմիկ ստեղծարարներ, գիտարվեստական ապստամբեր, որ չհանդուրժելով բռնակալությունն ու ուղղահայաց աստիճանակարգերը, սերնդեսերունդ արժեք ստեղծելով, հյուսում են հորիզոնական իրենց ցանցերը։ Հայերն աշխարհասփյուռ են, և այդ հանգամանքը հյուսվածքին հաղորդում է հիրավի մոլորակային ընգրկում, և, այո, հայկական տեխնոլոգիական ցանցը համաշխարհային այն հյուսվածքն է, որի վրա արևը բառի բուն իմաստով երբեք ու երբեք մայր չի մտնում։